iets meer dan een week geleden ben wat ik achteraf een week vol ups en downs kan noemen. Ik kan niet zeggen dat ik vaak dit soort tijden heb meegemaakt. Vorige week zaterdag was het tijd voor Mariette en mijn vaste festival dag. één keer per jaar gaan we met z'n tweeën naar een festival om lekker uit ons dak te gaan en te dansen. We hadden er dit keer ook weer echt zin in. We zouden de kinderen naar opa en oma brengen en dan lekker gaan genieten ondanks het slechte weer.
Eenmaal bij de ouders van Mariëtte kwam et water met bakken uit de lucht. Vlak voor vertrek kreeg Mariette grootoma aan de lijn met de melding dat opa benauwd was. Ze was een beetje ongerust en aan het gezicht van Mariette kon ik zien dat serieus was. Haar ouders zouden even langs gaan en ons bellen of sms'en als er iets ernstigs was.
We hadden uiteindelijk geluk met weer want we hadden zelfs een zonnetje op Extrema. Eigenlijk hebben we helemaal geen last gehad van de regen. Dat ene buitje wat over kwam was zo getimed dat we precies in tent stonden.
Maar op één of andere manier was het minder gezellig dan andere jaren, de muziek en de mensen zijn veranderd. Ik zou bijna zeggen vroeger was het leuker. (jeetje ik word oud)
Toen we thuis kwamen in Almere bleek dat grote opa in het ziekenhuis was.
's middags zijn we nog even bij hem langs geweest en de beste man zat aan het zuurstof en het leek beter te gaan. Hij wist zich goed groot te houden, maar de longkanker maakte het ademen heel erg lastig. Maar we gingen weg met het gevoel dat hij nog wel naar huis zou komen, met de hulp van een flesje o2.
Maar het ging harder dan wij dachten. 's nachts hielpen ze hem slapen met een goede pijnbestrijding, hierdoor werd het leven voor hem weer wat aangenamer, de benauwdheid werd draaglijker. De 's maandags is Mariette nog even bij opa geweest en heeft nog even met hem kunnen knuffelen en praten, ook ik ben op weg naar werk nog even bij hem geweest. Hij lag toen heerlijk te slapen.
Pijnlijk genoeg is hij nooit meer wakker geworden, aan het begin van de avond is hij zoals Merijn het zegt een sterretje geworden. Want dat is hoe wij het hem hebben uitgelegd wat er gebeurd is met grote opa. Hij weet nu dat opa niet meer wakker wordt en dat opa nu een sterretje die op ons neer kijkt.
De volgende dag is grote opa thuis gekomen uit het ziekenhuis en was weer bij grote oma thuis. Het was mooi om te zien hoe hecht deze familie naar elkaar groeide in deze week. Iedereen was er voor elkaar en iedereen was zoveel als mogelijk met grote opa en oma. Zelfs Merijn en Xander speelde rustig op de grond in kamer waar iedereen afscheid kon nemen van opa. Het klopte helemaal. Ik moet ook zeggen dat hij er echt mooi bij lag.
Zaterdags was de crematie, op dezelfde dag als dat Xander officieel één jaar werd, erg surreëel. De dag begon super vrolijk Merijn kreeg een water en zand tafel waarmee hij lekker in de tuin kan spelen. Daarna zijn we naar ons nieuwe huis geweest om de alle kamers op te meten. Ook konden mijn ouders, ria en de kinderen het huis voor eerst bekijken.
's middags was zeer emotionele maar ook mooie uitvaart ceremonie van opa. Ik was verrast van de emoties die het bij mij los maakte. Ik moet dan ook zeggen dat ik sowieso veel emotioneler ben geworden na de geboorte van Merijn en Xander, maar ik had niet gedacht dat deze droevige maar ook zeker waardige en mooie bijeenkomst van vrienden, familie en bekenden me zo zou raken.
Raar het plaatje van het alles was echt mooi. De aula waar de uitvaart plaats vond staat midden in de bossen in Bilthoven. De aula was zo vol met belangstellenden dat mensen moesten staan. Opa stond opgesteld voor twee openstaande deuren. Achter opa was een lange laan met hoge bomen. Omdat het mooi (warm)weer was en volop zomer, was het aanblik achter opa in de lange laan een super fantastisch schouwspel van kleurige bomen en zonlicht en een klein briesje. Dit palet van licht, kleur en beweging deed me denken aan een schilderij van een grootmeester. Dit volledige plaatje van opa met de achtergrond zal voor altijd in mijn geheugen staan gegrift.
...........
's avonds was er een familie bijeenkomst met een BBQ in huizen. Merijn en Xander waren bij mijn ouders. Op weg naar opa en oma om ze op te halen brak de hemel open. zware onweersbuien stortte neer over het gooi. Met nog een kleine traan op wang, onder de indruk ook van dit schouwspel kwam ik bij mijn ouders. Merijn en xander hadden een super middag gehad. Merijn en xander hadden gevaren en merijn had zelf gekanood op een surfplank.
De BBQ was geslaagd, was is het toch raar dat een lach en traan zo dicht bij elkaar liggen. Ondanks het verdriet hadden we veel plezier, ondanks het verlies was er de vreugde voor de verjaardag van Xander.
Nadat ik volgens mij voor het eerst in 3 jaar echt had uitgeslapen (tot 11 uur) want we sliepen bij bij de ouders. In eens moesten we haasten want we hadden kaartjes voor de liveshow van Bob de Bouwer in het theater in Den Haag. uiteraard waren deze entree bewijzen gewonnen door ria.
Merijn vond het helemaal super.. gelukkig maar want ik vond het een beetje saai. Lang niet zo leuk als bijvoorbeeld Dirk Scheele. Maar ja als het mannetje maar plezier heeft.
Vandaag was het de beurt aan merijn om te verjaren. Ons oudste mannetje is nu 3 jaar (super peuter) en de jongste is één jaar (dreumes)..
ook super is het om te zien dat onze dreumes , nu soms 30 seconden los staat en binnenkort zeker zijn eerste stappen gaat doen. Zaterdag is ons feestje [Merijn (3 jaar), Xander (1 jaar), Papa (34 jaar), daarna zal het even rustig zijn totdat we sleutel krijgen van ons paleisje.. en nu maar hopen dat alles goed gaat met de financiële kant van de verkoop en koop van ons huis..
pff wat een tijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten