Bijna elke avond vlak voor het moment dat de kinderen gaan slapen smelt mijn hart. Het is een soort ritueel. Er was een tijd dat Xander niet wilde slapen. Ik heb er meerdere malen ook op deze blog mijn beklag over gedaan. Hij heeft ons al heel wat slapeloze nachten bezorgd.
Nu is het standaard ritueel geworden, dat ik hem zijn pyjama aantrek, een melkje geef en een boekje voorlees. Als zijn melkje opis, ga ik naast hem liggen, geef hem een dikke knuffel en hij vraagt of ik bij de deur wil zitten. Want valt hij rustig in slaap denkende en wetende dat ik aan de aan de andere kant van de deur zit.
Luister hier maar eens naar? Mijn hart smelt weer als ik naar luister...
