Eurodisney Resort Paris 2009 [dag 1]

Toen mariette zwanger was van Xander zijn we al een met merijn en mijn schoonfamilie naar Eurodisney geweest. Dat heeft toen een hele grote indruk gemaakt op Merijn, want hij was nog geen twee, maar weet zich er nu nog allerlei dingen over te herinneren.

Toen mariette een tijdje terug in de Viva, flair of ander blad een aanbieding zag voor een weekend eurodisney voor een schappelijke prijs in een leuk hotel. Besloten we dit te doen.

We hadden besloten om de kinderen niet te vertellen wat we zouden gaan doen, maar het een verassing te houden. Natuurlijk wisten ze wel dat we iets gingen doen, dat we daarvoor een eindje moesten rijden, maar wat was een groot geheim. De kinderen weten sowieso dat een lang stukje rijden wordt wanneer de dvdspeler met de schermpjes in de auto worden gemonteerd. aan het eind van de middag stapten we in de auto om richting Parijs te rijden. Vlak nadat we Antwerpen passeerden, ging er een lampje branden op mijn dashbord van de auto.



Nadat we het boekje erbij gezocht hadden van de auto, deze lag gelukkig voorhanden, wisten we dat het met het koelsysteem te maken had. Direct belde ik mijn garage over wat te doen. Deze adviseerde mij direct te stoppen het het peil van de koelvloeistof na te kijken. Gelukkig was er tankstation inzicht op het moment dat ik de dealer ophing. Toen ik uit de auto stapte schrok ik mij een hoedje, witte rook kwam met grote wolken uit mijn auto, direct wist ik dat het niet goed zat en belde de ANWB.





Niet veel later stond er een auto van de belgische touring voor mijn neus en deze keek naar de motor van mijn auto. Toen hij begon over ijzervijlsel, losse riemen en waterpompen, zag ik ons weekend voor mijn neus voorbij gaan.

Daar stonden wij midden in België, twee kleine kinderen een auto vol met tassen, kinderwagens en andere troep. kaarten voor disney en een voucher voor een hotel, 350 Km van Parijs, maar het leek allemaal onmogelijk om parijs nog te halen zeker met mijn auto. De ANWB had mij op dat moment al verteld dat het verkrijgen van een auto niet ging lukken, in verband met de wachttijd van 48 uur. maar 48 uur betekende eigenlijk dat het weekend al voorbij was. Sterker nog op zaterdagmiddag aankomen in parijs was al geen optie. één grote baal dus.







Het duurde niet lang voordat onze auto werd weggesleept, naar een bedrijfje in de buurt van Gent. Ook na lang aandringen bij de ANWB bleef het onmogelijk om vervangend vervoer te regelen. Ondertussen werd het later en later, en ik zag de verassing voor de kinderen door het ijs zakken. Gelukkig dacht de beste man van het sleepbedrijf met ons mee en deze wist een huur auto te regelen. Deze werd vooralsnog niet vergoed door de verzekering, maar we konden in ieder geval naar parijs.

Het kost wat, maar goed we wisten dat Eurodisney ook sowieso niet goedkoop zou worden. S'avond rond de klok van 00:30 gingen we eindelijk slapen in onze hotel kamer. Wat een feest..

Ik moet wel zeggen, het voelde wel raar om mijn auto daar zo achter te laten. Zo'n apparaat is toch een heel bezit.