Vandaag was absoluut de slechtse dag van de vakantie, als je kijkt naar het weer.
Vanaf het moment dat de dag begon kwam het water naar beneden. Dit zou nog te overzien zijn als het niet zo koud zou zijn. 14 graden is echt te koud, maar daanaast was de grond verzadigd van het gevallen water.
Omdat het echt drama was zijn we na de lunch met de kinderen naar Périgueux. Daar vonden we het verjaardagskado voor Merijn, een mooie stoere fiets. Deze gaat hij van Opa en Oma krijgen op zijn derde verjaardag.
Maar ondanks de regen, de zware regen en de kou, was dit de avond van jet en mij om uit eten te gaan. Opa en Oma pasten op de kinderen en wij zouden naar het toeristische Sarlat.
Het weer klaarde wonderbaarlijk op en het werd zelfs zonnig en de temperatuur klom omhoog. Na gezellig een een Pastis op een terrasje te hebben gedronken gingen we opzoek naar een restaurantje...
We hadden er alleen nooit rekening meegehouden dat het maandag was en bijna alle eettentjes dicht zouden zijn. Na vijf rondjes door het middeleeuwse stadje te hebben gelopen vonden we een restaurant wat er gezellig uit zag.
Al op het moment dat ik het karafje wijn had besteld hadden we spijt. Wat een onbeschofde niet gemanierde ober. Toch probeerde we het eten tot ons te nemen.
Het eerste gerecht wed letterlijk aan onze tafel op ons bord geplemd... een onbestemdig oranje soepje.. zonder smaak. Daarna volgde een carpacio en een zalmgerechtje... naast dat beide gerechten echt niet lekker waren zat ook de afdruk van het bord war op ons gerecht had gestaan in de koelkast nog in beide gerechtjes... wat een viezigheid.
Daarna volgde een entracote... ik had al spijt voordat het stukje vlees op mijn bord lag... Maar nog voordat mijn voorgerecht bord de spoelkeuken had bereikt stond mijn voorgewarmde entracote voor mijn neus... Ik weet ook zeker dat de gebakken aardappels welke als bijgerecht werden meegeserveert hadden al vier borden gezien, en werden elke keer opnieuw opgediend. Wat een smerigeheid. Mariette en ik lieten onze borden staan betaalde de rekening zonder het menu af te maken... (zonder fooi uiteraard).
Maar met nog steeds een hongerig gevoel liepen we door een stil toeristenoord.
We besloten om terug te rijden naar les Eyzies om te kijken of we daar nog een hapje te kunnen eten.
Achteraf had ik spijt want we vonden een klein leuk restaurantje op nog geen 3 km van onze verblijfplaats. De bediening was gezellig en het eten heerlijk... ook de wijn was van een goede kwaliteit. Al met al was het toch nog een top dag... en jet dit moeten we zeker vaker doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten