straks als ik 50 jaar ben en mijn kinderen een eigen leven hebben, dan heeft het leven met mijn kinderen eigenlijk in het teken gestaan van loslaten.
Elke ouder kan dit beamen. Vandaag was weer zo'n dag. Toen Merijn en ik terug kwamen van de zwemles was het huis leeg. Mariette was naar de markt geweest met Xander en kwam enthousiast de kamer binnen stormen.
Ze had een paar geweldige blauwe cowboy laarzen gezien. Maar vond dat ze nog wel even moest overleggen. Normaal gesproken had ze zonder mij te consulteren de doos pontificaal op tafel gezet.... dit gebeurd met laarzen namelijk ongeveer om de maand. Maar kennelijk waren deze of duurder of gewaagder dan normaal. Ze moest ze eerst aan mij laten zien vond ze.
Merijn had totaal geen zin om mee te gaan naar het dorp. Lastig dilemma... mooie laarzen kopen of niet, merijn meeslepen of niet. Uiteindelijk vonden we het allebei tijd dat merijn wel eens een 15 tot 30 minuten alleen kon blijven. Na een uitgebreide instructie van de telefoon gingen we naar het dorp. Best spannend om je spruit zo alleen achter te laten.
nog geen vijf minuten na vertrek sta ik de laarzen winkel te kijken naar een paar mooie blauwe laarzen die mijn vrouw zeer goed om de voet passen en ook nog best mooi zijn. Op eens hoor een SMS binnenkomen en zie dat ik een gesprek van mijn huisadres heb gemist. Terugbellen werkte niet want de telefoon was niet goed uitgezet. De lijn stond dus nog een soort van open.
Als een gek spring ik op de fiets en sta binnen anderhalve minuut in de tuin. Ik verwacht een mannetje wat helemaal overstuur is. Als struikelend ren ik de huiskamer binnen. Lachend kijk hij me aan. Ik vraag heb waarom nog bijna hyperventilerend waarom hij belde. Zijn antwoord: Papa kan je de DVD op stil zetten want ik wil met de playmobil spelen.
vanavond gaan we naar een verjaardag van een tante van mij... en zijn er twee dames die gaan oppassen. Dit wordt de eerste keer dat de oppas meisjes de jongens naar bed gaan brengen... Weer een moment van loslaten... wederom spannend...
1 opmerking:
Ja ja wat wordt hij al weer groot,en jij blij dat je zo dichtbij het dorp woont
Een reactie posten