Zo de dag zit er eigenlijk op. Mariette ligt met Xander al onder de wol. Merijn ligt waarschijnlijk zachtjes te snurken (heeft hij van zijn vader).
Al met al als we er op terug kijken ging het over de dag genomen redelijk.
Nadat ik Xander vannochtend bij opa en oma had gebracht, dacht ik dat alles op rolletjes ging. Maar niet veel later zette hij het op een brullen en ging helemaal over zijn toeren. Hij wou niet slapen en weigerde alles wat op fles leek. Behoorlijk frusterend voor opa. Maar ja, hier kon hij natuurlijk helemaal niets aandoen. Ontwenningsverschijnselen denk ik. Want kleine Xander moest een beetje afkicken van mama.
Nadat hij s'middags wat geslapen had, accepteerde hij de fles en werd hij rustig.
Pff een dikke schouderklop voor opa en oma die even door deze bitter morgen heen gebeten hebben. Want het is echt hartverschreurend om zo'n kleintje te zien en horen huilen...
En een dikke pluim voor Mariette die vanochtend haar mannetje aan mij moest afstaan en voor het eerst gescheiden werd van haar 'kleinste kindje'.. Maar zoals iedereen weet staat het hele leven in het teken van afscheid nemen.. was dit de eerste belangrijke afscheid moment voor Xander... Xander onthou één ding ook afscheid nemen kan een mooi feestje zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten