Een week later...

Nu een week later zittend op de bank genietend van een mijn favoriete drankje... Een goed glas Single Highland Malt Scotch Whisky Glenmorangie.

<-- Kado tip










Kan ik met een kleine lach terug kijken naar een rare avond.
Het was een tijdgeleden dat Mark en samen op stap gingen. Meestal eindigen dit soort avonden met een lange wandeling van Centraal Station Utrecht naa het huis van Mark en Mel zo rond de klok van 7 à 8 uur s'ochtends. Maar lot bepaalde dat deze avond anders zo verlopen.

Nadat ik na werk eerst naar ben gegaan om het dagelijkse bad ritueel met de kleine te begeleiden vertrok ik vol goede moed naar Utrecht, denkend dat ik een leuke avond te wachten stond in het Amsterdamse. De stapavonden met Mark kenmerken zich vooral door vervoer middel openbaar transport. Zo begon deze avond met een busreis vanuit Hooggraven naar CS. Eemmaal op CS nog even een weekend retour fixen bij een automaat en gaan met die banaan. Na deze niet succesvolle poging tot het verkrijgen van treinkaartjes had ik moeten voelen dat we de avond moesten stoppen. Over slechte voortekenen gesproken. Mark had zijn pinpas in de automaat gestopt en deze kwam er onder geen beding op een normale manier terug. Na een slecht telefoongesprek met de "treinkaartjes helpdesk" en nutteloze wandeling naar de service balie, waar we dezelfde melding kregen. Morgen komt er een monteur en deze zal u kaart verwijderen en naar interpay opsturen. Nadat we de machine nogmaals goed bekeken hadden en alle opties doorgesproken hadden (koevoeten, prullebakken ed.) wist Mark de Pinpas te bevrijden met een sleuteltje...


Nadat we nog relatief vroeg in Akhnaton aankwamen bleek de sfeer aldaar snel gezellig. Het duurde niet lang voordat het gezellige club drukker en drukker werd. Helaas voor mij, werd het ook nog eens erg warm. Ondanks de gezelligheid, werd de warmte en waarschijnlijk de twee wodka's me iets te veel. Bevangen door de warmte voelde ik langzaam een beetje ziek worden... Fuck het was nog maar 1:15 uur. Ewout had nog maar net achter de draaitafels plaatsgenomen of ik moest het feestje verlaten.

Als een op hol geslagen tiener die voor het eerst te veel drank op had zwalkte ik door Amsterdam centrum.. Nog nooit voelde ik me zo beroerd en bekeken. Overal liepen mannen met blauwe pakken en petten en iedereen zag dat ik ziek was. Na een wandeling van 45 minuten, welke gekenmerkt werd door rare geluiden en smerige zure smaak beloot ik dat ht beter was om terug te gaan... Weg stap avond.... weg plezier afnokken... In de hoop dat ik snel zou opknappen zat ik rillend van de kou (ja het was zeker maar 18 graden) op een doorgewaaid perron, verstopt achter een paal in de hoop dat niemand me zou zien.

Tien hele minuten hebben we moeten wachten op die trein.. was gaat de tijd dan langzaam. Zeker wanneer je het gevoel hebt dat iedereen weet en kan zien dat je net half amsterdam hebt bekotst.

Ook de terugreis was een ware toch naar de hel. My god weleens 5 minuten in een nachttrein wc moeten doorbrengen???? Erg he? De geur van schrale ... en oude .... en zure... ? Gadver wordt al onpasselijk bij het idee... 5 minuten zei ik net toch? maak daar maar een half uur van... wat een verschrikking.

Wat was ik blij dat we in het schone Utrecht waren... daar waar deze ellendige avond begon en in tegenstelling tot een normale afsluiting van een geslaagde avond met een gezonde wandeling, besloten we een taxi te pakken... 3 uur en we waren thuis. Gelukkig was rond de klok vn zessen met gestel weer rustig. Volgende keer beter. Het was gezellig voor zolang als het duurde.


Pitch Club was zeker een aanrader ga het zeker vaker doen. De rest staat in mijn geheugen gegrift enop deze Blog.