Die keren daar voor dat we naar de 'gien' gingen hadden we afspraak in het ziekenhuis zelf op de 'bevallige afdeling' waar het stil en gemoedelijk was, een leuke sfeer hing en waar je wist dat de mensen wisten wat ze deden, ze hadden verstand van zaken en deden hun werk met inspiratie.
Nu kwamen wij even voor tienen aan op de polikliniek van het almeerse ziekenhuis.
Nee niet dit geweldige pand zoals hieronder is afgebeeld. Maar een tijdelijke bouwkeet naast de bouwput die moet leiden tot deze mooie nederzetting.
Deze bouwkeet was meer een kippenhok waar zwangere en oude vandagen veel te dicht op mekaar gestapeld op aandacht van een dokter zaten te wachten en het nadeel van een kleine houten keet is dat het warm wordt, en waar veel mensen bij mekaar zitten te wachten in een warme bouwkeet leidt tot een geurige situatie waar niemand op zat te wachten.
Gelukkig werden we snel geroepen, snelle echo, gedag zeggen tegen de 'gien' en nooit meer terug komen en kom maar op met de thuisbevalling. Helaas voor ons moest mariette wederom een half uur aan de CTG.
Mariette wederom aan de CTG in het gezellige Almeerse ziekenhuis
Gelukkig voor had de vrouw verantwoordlijk voor de CTG verstand van het apparaat en de wijze waarop hij aangelegd moest worden. NOT. Halverwege moest ik nog even naar de kamer ernaast waar de beste dame zat om te vertellen dat ze niet de hartslag van Mr X. aan het meten was, maar die van Mariette. och een hartslag van 150 of 96 wat maakt het uit.
Gelukkig mocht na meer dan 40 minuten mariette verlost worden. Nu was het in de wachtkamer weer even wachten op de 'gien'. dat even werd een behoorlijk lang, maar uit eindelijk mochten we nadat we zeker tien minuten naar de lelijkste vrouw van almere e.o. hadden zitten kijken naar spreekkamer.
Eerst voelde de gien, daarna zagen we de twijfel in zijn ogen. Hup het echo apparaat op de bolle buik en ja hoor de twijfel ging over in een lichtelijk geschrokken gezicht. Mr. X was gelukkig niet weggedraaid, maar hij was ook nog niet opzoek naar de weg naar buiten. Hij lag daar redelijk stilletjes op zo'n 5 tot 10 cm van het bekken van Mariette te zweven met zijn hoofd naar de uitgang een positieve osborne noemden ze het. Ook de baas van de gien, de opper gien beaamde dit.
Deze kleine kink in de kabel betekende het volgende: Inlijdening van de baby en door prikken van de vliezen? niet mogelijk door mogelijk gevaar van verstrikking van de navelstreng. Keizersnee? ook nog niet direct medisch noodzakelijk, omdat de CTG uitwees dat er nog geen enkele vorm van voorwee zich had aangediend.
De opper gien stelde voor om volgende week terug terug te komen. Wellicht dat de Mr x het zweven dan had opgegeven en inderdaad klem zou liggen tussen de bekken van mijn vrouw.
Onderzoek in ons eigen ervaringdocumenten (11 juli) blijkt dat ook merijn van het late indalen was, Dit stelde ons in iedergeval gerust. Nu maar hopen dat Mr. X volgende week klem ligt, dat zou in iedergeval weer een zorg minder zijn.
Al met al geen goed nieuws , maar ook niet slecht. Eigenlijk nieuws waar we niets aan hebben, behalve dan dat het goed gaat met Mr X en dat hij het in iedergeval naar zijn zin heeft. Jammer dat Jet het zwanger zijn het eigenlijk een beetje zat is, en ik wil weten hoe hij er uit ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten