Als je aan mij had gevraagd of ik nog wist hoe hectisch de eerste week was toen Merijn in ons midden kwam, had ik volmondig ja gezegd. Als ik nu op deze eerste week terug kijk denk ik... hmm misschien heb ik heb ik het toch een beetje onderschat. Er komt langzaam wel weer een boel naar boven, maar ik moet ook zeggen dat een twee jarige peuter het niet makkelijk maakt.
Wel mag ik in mijn handen knijpen op de wijze waarop Mariette het op pakt. Op de dagen dat ik moet werken laat ze mij s'nachts eigenlijk altijd liggen. Als ik uit mijn zelf wakker wordt probeer ik haar een beetje te helpen, maar ik moet wel zeggen dat ik eigenlijk goed slaap.
Natuurlijk nu ik vrij ben zal ik haar veel meer gaan helpen, ook is kok onze kraamhulp gisteren voor het laatst langsgeweest. Ik zal zeker deze week proberen haar te doen vergeten door Jet zo goed mogelijk te helpen.
Ook moet ik zeggen dat deze kraamweek een stuk relaxter is dan de vorige. We hebben echt de tijd om aan elkaar te wennen. (oude samenstelling gezin vs. Xander). Merijn was de eerste dagen super lief voor zijn nieuwe broertje, maar hij begint er nu genoeg van te krijgen. Af en toe op totaal onverwachte momenten haalt hij uit, of port hij in Xander ergens op zijn lichaam.
We zoeken nog een methode om Merijn dat af te leren. Heel boos worden kan een averechtse werking hebben, maar negeren is ook geen optie. Maar ook hier gaan we uitkomen.
Mariette doet het goed, soms een beetje te goed. Soms wil ze iets te veel gas geven en neemt ze te veel hooi op d'r vork, maar zo is ze nu eenmaal.
Maar het leven is wel geweldig , nu zit ik hier om 22:31 met een kleine dropje op schoot.
Hij ligt een beetje knorrend en hikkend tegen me aan..... dit soort momenten mag ik nooit meer vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten